ارزش موسیقی ایرانی

ارزش موسیقی ایرانی

موسیقی ایرانی مانند بقیه ی هنرها بر خلاقیت استوار است؛ اما هر خلاقیتی هدف های گوناگونی را دنبال می کند که تابعی است از تفکر فلسفی یک ملت. در موسیقی رسمی ایران ، خلاقیت و هدف ز خلاقیت را می توان چنین تعریف کرد: "وسیله ای که بتواند در خدمت جان آدمی بوده و روح انسان را متعالی کند و به تعادل فردی و اجتماعی او کمک کند تا او و دیگران را از سر گشتگی روحی به در آورده و قدرت انسان دوستی و مهر ودر غایت،صلح پرستی را در انسان تقویت و از خشونت حیوانی او بکاهد."
با این تعریف باید گفت که موسیقی ایرانی ریشه در نهاد نوازنده دارد و هر چه نهاد او پالایش بیشتری یابد حال روشن و زیبای او فوران بیشتری نموده و موسیقی،او را زلال و بی آلایش می کند.این کاربرد را نمی توان در همه نوع موسیقی یافت چرا که موسیقی می تواند بیان کننده ی حالات نفس های دیگر انسانی نیز باشد اما موسیقی تلاش دارد تا انسان را به نفس های مطمئنه و در غایت روحانی هدایت نماید. به همین دلیل است که موسیقی شرق در موسیقی درمانی تمرکز، مراقبه و ورزش های باستانی، سماع، ذکر ، زار و ... مورد استفاده قرار می گیرد. در هنر ایرانی این هنر نیست که مهم است بلکه انسانی که هنر را می آفریند مهم بوده و باید پالایش معنوی یابد.
منبع:
محمد رضا لطفی، مجموعه مقالات موسیقی